Dit jaar wordt voor de 39e keer het Internationaal Vuurwerkfestival in Scheveningen georganiseerd. Verschillende landen nemen het hier tegen elkaar op voor het mooiste vuurwerk.
Als kind ben ik hier wel eens naar toe geweest maar daarna niet meer. Dit jaar werd het weer eens tijd, maar nu met camera. Al maanden heb ik deze twee weekenden waarin het festival plaats vindt vrij gehouden in mijn agenda. Zo kon ik in ieder geval kiezen welke avond het beste zou zijn wat weer betreft. Want dat weet je maar nooit in Nederland. Ook van te voren de getijden opgezocht en zaterdag 11 augustus had daarmee voor mij de voorkeur. Want ik wilde dat er nog plassen water op het strand zouden staan zodat ik daarin de reflecties kon fotograferen. Wat weer betreft, voorkeur voor een helder blauw uurtje en weinig wind. Want met veel wind waait het vuurwerk snel weg en komt het te uitgewaaierd op de foto.
En dat we afhankelijk zijn van het weer bleek, de show van vrijdag 10 augustus werd afgelast vanwege slecht weer. Gelukkig waren de voorspellingen voor zaterdag goed. Zo ging ik samen met Karin de Bruin op pad naar Scheveningen. We waren op tijd op het strand zodat we ook zonsondergang mee konden pakken. Helaas was dat geen spektakel maar wel lekker met de camera kunnen spelen.
Omdat we zo vroeg aanwezig waren hadden we ook de tijd om alvast verschillende plekjes te bekijken voor het vuurwerk. Wij waren er klaar voor, soort van. Het moest in de eerste show gebeuren want die vond plaats in het blauwe uurtje. Maar ja het werd donkerder, en donkerder. Dus continu nog instellingen wijzigen. Ik heb de gok genomen om het vuurwerk te fotograferen met een 0,6 hard grad, om zo de belichting tussen strand en lucht beter in balans te krijgen. En een 10 min later dan gepland ging de show van start. Al vrij snel kwam ik erachter dat ik toch niet naar mijn zin stond. Dus na een paar shots een sprint getrokken over het strand naar plan B. Maar ja, hiervoor moest ik van lens wisselen. Stress! Snel erop, instellingen checken en weer verder. Nee… toch nog niet helemaal tevreden. Sprint naar plan C. Ja dit wordt hem! Driemaal is scheepsrecht. Daar lekker doorgeklikt tot het einde van de show. Die voor mijn gevoel wel heel snel voorbij was. 😉 Uitgeput en oververhit zocht ik na afloop Karin weer op. Allebei met de twijfel, hebben we het in alle haast door de tijdsdruk goed gedaan? Maar genoten hebben we zeker! 🙂
Wat ik me afvraag hoe hebben jullie dat del verlichte reuzenrad goed kunnen belichten daar had ik toen vreselijk veel moeite mee? Leuke enthousiaste blog en hé gave foto’s erg tof!!!!
Bedankt voor je reactie en compliment! Ik heb de foto’s van het vuurwerk allemaal 3 sec belicht en het was nog blue hour. Misschien dat daardoor de belichting ook goed samen viel, in combinatie met de felheid van het vuurwerk? Daarnaast in LR de hooglichten terug gehaald.